zondag 3 februari 2013

wat nooit weg mag


  Gisteren een nieuw gutsje gekocht bij de beeldhouwwinkel in Scheveningen en ik kan nauwelijks wachten met uitproberen.



  Het is een guts van 0,5 mm en behalve heel fijn ook vlijmscherp. Het is even wennen maar dan werkt het voortreffelijk. 

 Wat gaan we daar eens mee maken? 

 Ik loop er al een tijdje over te denken: dat porseleinen theekopje van oma, een pop, eerste schoentjes; hebben we niet allemaal minimaal 1 doos van die waardevolle bezittingen die we absoluut niet kwijt willen?
Af en toe, na een verhuizing, grote schoonmaak of aanval van opruimwoede gaat het allemaal weer eens door mijn handen.

 Mijn zoon kreeg bij zijn geboorte zijn eerste Nikes van zijn suikeroom en - tante. Vanaf dat eerste paar wil hij alleen nog sportschoenen dragen. Tot ongenoegen van zijn moeder, die nog uit de tijd stamt dat sportschoenen bedoeld zijn om te sporten.











3 opmerkingen: